So true.
Rażący dysonans między realizacyjną wirtuozerią (zdjęcia, muzyka) a łopatologicznym scenariuszem i ciężkim aktorstwem.

Podpisuję się pod Twoimi słowami. Poziom filmu ma tendencję spadkową, a seans zakończyłam słowami "No bez przesady...". Film na pewno zostaje w pamięci, ale irracjonalne sceny, gdzie jedna przebijała poprzednią popsuły ten film. A szkoda.

To jest - po prostu - film nie dla Ciebie. Bez obrazy, ja też nie trawię różnych rzeczy.

Możesz konkretnie uzasadnić co jest w tym filmie "nie dla mnie" ?

Jak mi się wydaje, zbyt wiele wagi przykładasz w tym filmie do poziomu werbalnego, a te rozmowy są, jakie są, bo... Bessonowi udało się tu coś (piszę udało, bo jego dużo późniejsze "dzieła" temu przeczą), co jest rzadkie w sztuce, tym bardziej filmowej - zderzyć przeciętność, nieładność, zwykłość bohaterów w tzw. dniu zwyczajnym z ich pasją, heroizmem w tym, co uwielbiają. Dla mnie to jest wartością dodatkową tego filmu.